Tag Archivio per: Me nono profeta

“La dona”, su i me libri gh’era scrito,

“l’è sempre la regina de la casa…

l’è un angelo che fa caminar drito…

l’è un fior d’amor… l’è el sole che te basa…”

 

E mi lesea, convinto, e ghe credea…

Me nono, un omo de sapiensa rara,

sentà sul fogolar el soridea

scurlando e sossolando la petara…

 

“Scòlteme bocia” el me diseva alora,

pianin, parchè la vecia no sentesse,

“forsi bisogna che te sveia fora

parchè te peti lì quele siochesse…

 

Forsi no te capissi, ma te ‘l digo…

fra qualche aneto te ‘ndarè a morose,

tirado a malta fina, come un figo,

co in man ciocolatini, fiori e rose…

 

e to morosa te coarà co i oci…

e se te si in ritardo de un par d’ore

la vegnarà a lustrarte anca i zenoci,

la te darà un marsala… un bon liquore…

 

pensando che, poarin, te si cascà…

e che te t’è sbroià… ci sà mai cossa…

la te destirarà sora el sofà…

la te darà un basin tuta comossa…

 

Ma quando l’è sposà e te tardi un fià,

parchè na moto la t’è vegnù in costo,

la te ricevarà tuta inrabià,

col muso storto e i oci fora posto…

 

e su le spale sporche, insanguanà,

la molarà sberloni co le mane

macandote anca i ossi e la dirà:

? NDO SITO STÀ ???  Ma sito andà a putane?!?!”