Tag Archivio per: Na gossa de rosada

Na gossetina de rosà, na sera,

stufà del talingon tra el ciel e l’erba,

con le man giunte à dito na preghiera:

“Signor, lo so che forsi son superba,

 

ma a mi me par che vìvare così

no sia pò sta gran vita che se conta…

fème cambiar, almanco par un dì…”

Un angelo è passà e la gossa, pronta,

 

la se gà sistemà su un’ala rosa

e l’à tacà a viagiar senza pensieri,

La s’à catà su l’ocio de na sposa

che la pianzea, copà da i dispiaseri,

 

l’à cambià stada e l’è andà a capitar

sel sudor gramo de la pora gente:

L’è scapà via e l’à continuà a sercar

pace e felicità… sempre par gnente…

 

L’à catà un mondo bruto da par tuto…

Fin che na note la gà visto un fior:

un fior malà drento de un bicier suto:

la gossa s’à fermà, col baticor…

 

ne l’ospedal, a na butina bionda

gh’era restado un fior, soltanto quel…

l’è sta un momento e la gosseta tonda

la gà capido, in un respir de ciel,

 

che vìvar l’è donarse, l’è poder

strènzar la man a ci te sta vissin…

… la gossa l’è sbrissià drento el bicier

morendo a pian, in brasso a un ciclamin.