Ne le ostarie, a la Bassa,
quei che discore massa
i è vilani, e basta…
traverso le sperangole
de le careghe vecie
i grumi de silenzio
i se infississe…
Gh’è massa desgrassià
che i cata rechie
negandose ne i fossi
opur picandose da i travi…
e no se fa filò,
no se pol mia contare fole
se el padreterno
el se desmentega i pitochi…
I morti i vol rispeto.
E se anca el prete
el trova da ridire
su’l funerale in ciesa,
la gente la se segna
quando che passa l’obito…
I morti i vol silenzio.
E quei che resta
no i sente mia el bisogno
de spàndare i scartozzi.