Me godo a scuriosar

tra le pieghe de le ciacole

del bar

e vìvar de riflesso

le miserie del paese.

 

E no me dà fastidio a tribular

pa’l mal de i altri

e a tor ne la me zerla

sempre più colma

el corgo de i pensieri

de ci me sta darente.

 

La vita de campagna

che la me gà cressudo

e impiturà la fede

l’è un libro in dò i capitoli

i è sempre pronti

a èssar scriti

e i te se stampa su la pel

e i se fa brósa.